Peter

Soms duurt het even voor een verhaal je pen uit vloeit of in dit geval via de toetsen op het scherm verschijnt. Vaak is het omdat het dan een moeilijk verhaal is, maar deze keer omdat ik zo emotioneel ben geraakt dat het even duurde voor ik iets kon schrijven. Ik lig ondertussen in mijn bedje, maar kan niet slapen omdat deze bijzondere gebeurtenis niet meer uit mijn hoofd gaat. En waar moet je dan beginnen om het te vertellen. Zoals jullie allemaal weten is Peter, onze penningmeester, eind vorig jaar begonnen met afbouwen van zijn medicijnen. Hij kwam na een onderzoek in aanmerking om een medicijnpomp in zijn lichaam te krijgen om een beter resultaat tegen parkinson te behalen. Hij zou begin dit jaar geopereerd worden. Een paar dagen voordat hij opgenomen zou worden was het gevolg van de afbouw van medicatie zo heftig dat hij al een paar dagen eerder opgenomen werd. Vorige week zondag werd de pomp geplaatst en iedere dag, zelfs ieder uur kwam er iemand om oefeningen met hem te doen en al naar gelang het goed of minder goed ging de pomp bij te stellen. Dat duurde 5 dagen. Er ging een slangetje door zijn neus en die werd na die tijd in zijn maag ingebracht. Helaas ging die operatie nog niet helemaal goed, maar de pomp werkt gelukkig wel en ik kreeg donderdag een mailtje dat hij hoopte me vrijdag op de club te zien. Ik hoopte dat natuurlijk ook. En wat schets mijn verbazing, Peter was op de club. Zat aan de tafel toen ik aankwam en hij kwam naar buiten lopen. Ja jullie lezen het goed. Hij kwam lopen, zonder stok. Heftig emotioneel allemaal natuurlijk, maar wat een wonder. Geweldig vind ik het! Het is zelfs zo dat de slang in zijn lichaam nog niet helemaal op de juiste plek zit. Het zou dus mogelijk moeten zijn dat het zelfs nog beter met hem gaat. Ik ben er sprakeloos van en jullie mogen gerust weten dat ik dit met tranen in mijn ogen aan het typen ben. Ik ben heel erg benieuwd of Peter in maart in de scootmobiel rijdt of dat er een nog groter wonder gebeurt en dat hij zelfs in staat zal zijn werkelijk op de fiets te stappen. Ik weet het niet ik hoop het voor hem. Ik wil alleen maar zeggen Peter ik vind het geweldig voor jou en Diny en ik weet zeker dat de hele club er hetzelfde over denkt. Alleen 1 ding: op vrijdagmiddag ben je van ons hihihi.

Zo maar wat foto's.......vrijdag de 16e.

Vandaag was het op de club niet zo erg druk, komt dit door de recessie of gewoon de januari maand. Vaak is het zo dat januari bij uitstek een rustige maand is, februari heeft daar ook zo'n handje van, stil regenachtig en iedereen blijft dan liever voor de kachel zitten. Natuurlijk zorgen wij ervoor dat juist in deze maanden bij ons de kachel warm staat, en de koffie heet. Daarom kom rustig op de verloren vrijdagmiddag een lekker bakkie doen, Carla zorgt ook in de koude wintermaanden dat er voor iedereen koffie, limonade en veel gezelligheid is. Kom ook de winter maanden eens gezellig even aan, zodat we een beetje bij blijven wat er zoal gebeurt om ons heen.Volgens de berichten gaat Peter vreselijk goed vooruit na zijn operatie, de kans is natuurlijk heel groot dat wij Peter de volgende keer zomaar binnen zien komen lopen. Natuurlijk wilt u dit niet missen, dus kom gezellig langs en wie weet gaan we iets zien binnenkort op vrijdagmiddag wat we ons absoluut niet kunnen voorstellen. U bent gewaarschuwd................!!!!!!!!!!!!









De foto's zijn deze keer van Brechtje